به نقل از «آفتاب»

شش خوراکی برای پایین آوردن فشار خون بالا

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۷۰۰۰۴

آفتاب‌‌نیوز :

فشارخون بالا و خطر ابتلا به سایر بیماری‌های مرتبط با آن را می‌توان با مصرف داروها، تغییر رژیم غذایی و سایر تغییرات در شیوه زندگی کاهش داد. پرفشاری خون، خطر ابتلای فرد به بیماری قلبی عروقی، سکته مغزی و بیماری کلیه را افزایش می‌دهد. در این مقاله در مورد خوراکی‌هایی صحبت می‌شود که به کاهش فشار خون بالا کمک می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

توت‌ها

بلوبری و توت فرنگی حاوی مواد آنتی‌اکسیدان به نام «آنتوسیانین‌ها» - نوعی فلاونوئید - هستند. تحقیقات انجام شده بر روی بیش از ۳۴ هزار فرد مبتلا به پرفشاری خون نشان داد، خطر ابتلا به فشار خون بالا در افرادی که بیشترین میزان جذب آنتوسیانین‌ها را دارند در مقایسه با افرادی که آنتوسیانین کمی مصرف می‌کنند، ۸ درصد کمتر است.

موز

موز حاوی مقدار زیادی پتاسیم است؛ پتاسیم ماده معدنی است که نقش مهمی در تنظیم فشار خون دارد. یک عدد موز با اندازه متوسط، حاوی حدود ۴۲۲ میلی گرم پتاسیم است. بر اساس گزارش انجمن قلب آمریکا، پتاسیم اثرات سدیم را کاهش می‌دهد و تنش در دیواره رگ‌های خونی را کم می‌کند. بزرگسالان باید روزانه چهار هزار و ۷۰۰ میلی‌گرم پتاسیم مصرف کنند. آووکادو، قارچ، سیب زمینی شیرین، گوجه فرنگی، ماهی تن و لوبیا از دیگر خوراکی‌های حاوی پتاسیم هستند.

چغندر

نوشیدن آب چغندر می‌تواند در کوتاه مدت و بلند مدت موجب کاهش فشار خون شود. محققان در سال ۲۰۱۵ گزارش دادند که نوشیدن آب چغندر قرمز به کاهش فشار خون در افراد مبتلا به پرفشاری خون کمک می‌کند. این محققان در مطالعه‌ای متوجه شدند، افراد مبتلا به فشار خون بالا که برای مدت چهار هفته روزی ۲۵۰ میلی‌لیتر حدود یک فنجان آب چغندر می‌نوشیدند، فشار خون آن‌ها بطور متوسط ۸/۴ میلی لیتر جیوه کاهش یافت. این در حالی است که داروی فشار خون بطور متوسط سطح فشار خون را تا ۹/۵ میلی لیتر جیوه کاهش می‌دهد. محققان اظهار داشتند که مقادیر بالای نیترات غیرآلی چغندر باعث کاهش فشار خون می‌شود.

شکلات تلخ

شکلات تلخ نیز موجب پایین آوردن سطح فشار خون می‌شود. بررسی ۱۵ مطالعه نشان می‌دهد که مصرف شکلات غنی از کاکائو موجب پایین آوردن فشار خون افراد مبتلا به پرفشاری خون می‌شود. برای این منظور باید شکلات تلخی انتخاب کرد که حاوی حداقل ۷۰ درصد کاکائو باشد و روزی یک قطعه مربعی از این شکلات را که اندازه‌ای حدود یک انس دارد، مصرف کرد.

کیوی

بر اساس نتایج یک مطالعه، مصرف روی یک وعده کیوی می‌تواند موجب پایین آوردن فشار خون افرادی شود که سطح فشار خون آن‌ها اندکی بالا است. محققان در این مطالعه تاثیر مصرف سیب و کیوی را بر فشار خون افرادی که سطح فشار خون آن‌ها اندکی بالاست، مقایسه کردند. آن‌ها متوجه شدند که مصرف روزانه سه کیوی برای مدت هشت هفته منجر به کاهش چشمگیر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در مقایسه با خوردن یک عدد سیب در روز برای مدت مشابه شد. محققان گمان می‌کنند که مواد فعال زیستی کیوی باعث کاهش آن شده است.

همچنین کیوی سرشار از ویتامین C است که میتواند میزان قرائت فشار خون را در افرادی که روزانه به مدت ۸ هفته، تقریبا ۵۰۰ میلیگرم از این ویتامین را مصرف کردند، بهبود بخشد.

هندوانه

هندوانه حاوی یک اسیدآمینه به نام «سیترولین» است که می‌تواند به مدیریت فشار خون بالا کمک کند. سیترولین به بدن کمک می‌کند تا اکسید نیتریک تولید کند، گازی که رگ‌های خونی را شل کرده و موجب ترغیب انعطاف پذیری در عروق می‌شود. این اثرات با کمک به جریان خون موجب کاهش فشار خون بالا می‌شود.

نتایج یک مطالعه نشان داد، بزرگسالان مبتلا به چاقی و فشار خون بالا و یا پرفشاری خفیف خون که عصاره هندوانه مصرف کرده بودند، فشار خون آن‌ها کاهش یافت. محققان همچنین دریافتند حیواناتی که رژیم غذایی غنی از هندوانه دارند، از سلامت قلب بهتری برخوردارند. یک مطالعه نشان داد، موش‌هایی که محلول حاوی آب هندوانه را مصرف میکردند، ۵۰ درصد پلاک کمتری در عروق خود نسبت به گروه کنترل داشتند.

همچنین موش‌هایی که این محلول را مصرف می‌کردند، نسبت به موش‌هایی که در گروه کنترل قرار داشتند، ۵۰ درصد کلسترول لیپوپروتئین - کلسترول بد- و ۳۰ درصد افزایش وزن، کمتری داشتند.

منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: فشار خون موز چغندر فشار خون آن ها فشار خون بالا کاهش فشار خون سطح فشار خون پایین آوردن پرفشاری خون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۷۰۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حد کم کردن وزن چقدر است؟

ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.

او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

 

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

 

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.

 

به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.

او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»

هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»

افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»